Vijf hechtingen op de eerste mooie dag van het jaar..

28 Maart, het is weekend. Ik heb weinig op mijn to do lijstje staan en besloot van de eerste mooie dag van het jaar te gaan genieten. Ik trok dus een korte broek aan en ik had wat vrienden bij elkaar gesprokkeld zodat we een potje basketball konden spelen. Wat een mooie dag!

Ik ben zo'n type die volledig opgaat in de wedstrijd. De bal in het netje krijgen is op zo'n moment prioriteit. Ik weet niet wat ik heb met basketball, maar voor mij is het een gevaarlijke sport. Zo heb ik eerder al eens mijn enkelband gescheurd omdat ik kreupel terecht kwam na een sprong. Ook vandaag had ik besloten mezelf weer eens te bezeren, en hoe!..

Laat me even de situatie schetsen: we staan 2 punten achter en ik krijg de bal toegespeeld. Omdat de meeste mensen nog aan de andere kant van het veld stonden werd ik achterna gezeten. Ik ging dus volle snelheid op het netje af, ik maak een lay up en een fractie later kom ik tot stilstand. De bal had het netje gemist en er liep bloed in mijn oog.

Op deze manier klinkt het wel behoorlijk heroïsch vind ik, maar wat dus eigenlijk gebeurde is dat ik volle snelheid tegen een paal opgelopen ben tijdens het basketballen. Mijn gezicht heeft het grootste deel van de klap opgevangen. Mijn wenkbrauw bloedde enorm en mijn linkerhelft van het gezicht had ook een flinke tik gekregen.

Paniek, paniek, iemand had een ambulance gebeld en ongeveer 15 minuten later zat ik in de emergency room van Plattsburgh. Mijn gezicht en handen zaten nog onder het bloed, het kind dat naast me zat in de wachtkamer bleef daarom onafgebroken naar me staren. Na een paar minuten werd ik opgeroepen. Wat papierwerk invullen en daarna kreeg ik de gelegenheid mijn gezicht te wassen. Vervolgens moest ik met een zak ijs op mijn oog weer terug de wachtkamer in.

Het duurde zeker 2 uur voordat ik geholpen werd en ik vroeg me af waarom er dan zo gehaast was met de ambulance. Ironisch genoeg was er een basketball wedstrijd op tv dus ik vermaakte me wel. De man die naast me zat had zijn been gemolesteerd met een kettingzaag, maar het deed hem niet zo'n pijn want hij was deels gevoelsdood door een eerder motorongeluk dat hij had. Interessant geval, dat zeker.

Na een behoorlijk lange tijd wachten werd ik geholpen. Er werden X-ray foto's van mijn gezicht en knie gemaakt. De docter kwam niet veel later. Er zat nog altijd bloed in mijn haar dus hij bood aan mijn haar voor me te knippen, hij was immers een tijd geleden co-eigenaar geweest van een kapperssalon. Dat is iets wat je niet wil horen van je dokter vlak voordat hij je hechtingen gaat geven! Er werd iets in de wenkbrauw gespoten en ik voelde eigenlijk niets van het hechten, al brande de verdoving zo erg dat ik bijna wilde dat hij het niet gebruikt had.

Met 5 hechtingen, medicijnen om zwelling van mijn gekneusde knie te voorkomen, een lichte hersenschudding en de belofte dat mijn gezicht blauw zal worden voor minimaal een week, liep ik de emergency room weer uit.

Het gaat op zich wel prima. Ik was verrast hoe weinig pijn de hechtingen deden en ook de stoot zelf was niet zo pijnlijk als het er uit zag. Al met al was het redelijk spectaculair door het bloeden en de harde klap, en ik zal er misschien een spannend litteken aan overhouden. Maar eigenlijk ken ik migraines die pijnlijker waren dan wat ik vandaag meegemaakt heb.

Ik zal jullie op de hoogte houden met mooie foto's van mijn mogelijk blauwe gezicht, mocht iemand daar behoefte aan hebben. Ook wordt er gewerkt aan een video over de Springbreak in Florida.

Cheers.