Onderweg

's Ochtends kwart voor zes gaat de wekker. Voor de laatste keer voor een lange tijd word ik wakker in mijn eigen bed. Richting Schiphol, het inchecken moest immers al om 8 uur. Na een uitgebreid afscheid van mijn ouders en Broertjes door de douane heen. Het was nog niet tot me doorgedrongen dat ik op het punt stond op een jaar door te brengen op een ander continent.
Op het vliegveld ging het avontuur verder met Laurentine, die net als ik naar de ' State Univesity of New York, Plattsburgh' zou gaan. Om 11 uur gingen de wielen van het vliegtuig van de grond en kregen we in gebroken Nederlands uitgelegd hoe de riemen dicht moesten, en wat te doen bij een ongeluk. Een flinke vlucht volgde, bijna 9 uur lang zaten we in het vliegtuig. Ik was zo slim geweest mijn oordopjes voor de mp3 speler thuis te laten, dus voornamelijk geslapen in het vliegtuig, of doelloos gekeken naar de wolken die voorbij kwamen. We kwamen aan in Philadephia. Voor het eerst stond ik op niet-Europese grond. Eindelijk was tot me doorgedrongen dat we in Amerika waren. Buiten het feit dat iedereen Amerikaans sprak, werd het me ook behoorlijk duidelijk door de 8-voudige secuirity-check, de behoorlijk dikke mensen, de vreemde wc's, en zo nog meer typische dingen. Het was lokale tijd net een uur of 2, terwijl het voor mijn gevoel (Nederlandse tijd) al 8 uur was. We hadden nog enkele uren voor onze volgende vlucht, dus we zijn gaan lunchen(/dineren?) bij een typisch Amerikaans restaurant. Toen ik een colatje bestelde kreeg ik direct een glas van een halve liter voorgezet, tot de nok toe gevuld met ijs en cola. Het was zo'n ' Rock-cafe' en dit was te zien aan de cd's en gitaren die op de muren hingen. In elke vrije hoek was een grote tv geplaatst, waar iedereen half versuft naar zat te kijken. Zo kregen wij net de gelegenheid om te zien hoe de Nederlandse hockeymannen het in de laatste 30 seconde gelijk maakte met de Australiers. Toen ik mijn glas half leeg gedronken had werd hij afgenomen, net voor ik wilde gaan protesteren zag ik dat ze hem bijvulde. Ik moest nog even wennen aan de Amerikaanse gewoontes. Voordat we het volgende vliegtuig konden nemen moesten we opnieuw een gesprek voeren met een douaneambtenaar, die zelfs wilde weten hoeveel geld we bij ons hadden, welke vakken ik met de studie ging doen, en of ik kado's bij me had. Tevens werd het noodzakelijk geacht vingerafdrukken te nemen en een foto te maken. Toen de beste man tevreden was mochten we door naar Burlington vliegen, wat aan de andere kant van Lake Champlain ligt in Vermont. Naast me zat een praatgrage vrouw van 30, die blijkbaar werkte in Burlington bij een basisschool, en die graag al haar vakantie avonturen met me wilde delen. Uiteindelijk liet ze haar email achter en de belofte dat we nog een keer naar het zwembad zouden gaan =/. Een klein uur later arriveerden we en stond er een 'Senior' op ons te wachten bij het vliegveld. Samen met nog een andere studente uit Japan die blijkbaar ook net opgehaald was. Met z'n allen trokken wij naar de ' minivan' die ons naar de Universiteit zou brengen. In de auto stond een zender aan met typische countrymuziek, en een radiopresentator die met een lage stem laaaannggzaaaaammm vertelde over het nummer dat zou volgen. Het Amerika gevoel kwam er volledig bij toen we gingen rijden. Prachtige bergen, natuur, overal enorme bomen. Van die dorpen die bestaan uit een tankstation en een kerk, en waar alle inwoners een kayak op het dak van hun auto hebben zitten. De huizen waren typisch zoals je ze zag in de Amerikaanse films, dus van hout met zo'n veranda ervoor en een schommelstoel. Ik wist niet wat ik zag =P. We reden langs mooie meertjes, of kleine boeren bedrijven met hier en daar wat at random geplaatste graanperken. Niet zelden kwam er een waterval voorbij. Uiteindelijk kwamen we aan bij Lake Champlain, die we zouden oversteken ' by ferry'. Op dat moment was het een uur of 7 (dus Nederlandse tijd 1 uur 's nachts) en de zon ging net onder. Dus met ondergaande zon voeren wij op de ferry over het prachtige Lake Champlain, het ideale begin van dit Amerika-avontuur. Foto's en filmpjes volgen nog, en zijn binnenkort te vinden op deze site =D.
Wat er volgde moet ik voor een ander moment bewaren, want we staan nu op het punt van vertrekken naar een 'Walmart'. Wat ik meemaakte tijdens de eerste 24 uur op de universiteit zal ik binnenkort schrijven.

Tim.