Foto´s van Nature Trip

Waarom zou je naar Plattsburgh gaan? Het was geen moeilijke keuze voor me: De universiteit zag er leuk uit, ze hadden een prima vakkenaanbod dat aansloot op wat ik wilde doen, Montreal was bijna op fietsafstand, de universiteit stond hoog aangeschreven en ik kon er goed 'on campus' leven.. Maar vooral koos ik Plattsburgh om haar prachtige ligging bij lake champlain, in de volle natuur!

Al enkele weken was ik weinig in contact geweest met mijn camera. Fotografie is een grote hobby van me, en ik begon het al een beetje te missen. Het zou niet lang duren voordat het landschap hier bedekt is met een dikke laag sneeuw. Meer dan genoeg motivatie dus om nog snel even de prachtige natuur zoals deze nu is op de gevoelige plaat vast te leggen.

Ik had een vrije woensdagmiddag, normaal gesproken ga ik met wat vrienden basketballen, of ik doe 'nuttige' dingen.. Ik besloot alles even opzij te schuiven en de hele middag voor mij en mijn camera in te plannen. Een fles water, wat voedsel, een trui, en mijn camera werden in de tas gestopt. Ik was van plan om direct na de lunch de natuur in te duiken, en daar te blijven zolang de lichtomstandigheden mij dat toestonden.

Met mijn tas liep ik 'downtown', na nog een kleine kilometer was ik bij de rivier uitgekomen die leidde naar Lake champlain.


Vanaf hier was het nog een klein stukje. Maar voordat ik naar het meer ging wilde ik nog even langs een plekje aan de rivier waar ik al eerder heen was geweest met wat vrienden. Een soort verborgen plekje, vrijwel afgezonderd van alles. Het had indruk op me gemaakt, de eerste keer dat ik er was. Het was zo'n soort verlaten plek, waar ik een hele middag zou kunnen zitten. Het is er enorm rustig en je hebt niet meer het idee dat je je in de buurt van een stad begeeft. Om er te komen moest je van het pad af en over een stuk spoor heen. Ik hoorde in de verte een trein aan komen (ze hebben de nare gewoonte constant te toeteren) dus die heb ik even afgewacht om een foto te maken. Toen de trein eenmaal voorbij was, was ik bij 'mijn plekje'. Het heeft iets avontuurlijks, het gevoel dat je vroeger had als je ergens een boomhut maakte. Vrijwel de hele oever was bebost, maar dit had een open plek met wat comfortabele stenen, eigenlijk was dat alles wat er was, samen met een afvoerbuis met wat grafitti er op. Vanaf daar heb ik een aantal foto's van de brug in de verte gemaakt. Ook nam ik de gelegenheid om mezelf op de foto te zetten op 'mijn plekje' (lang leve de zelfontspanner).
Toen ik uitgerust was ging ik door naar het meer. Naar de plek waar normaal de toeristen heen gaan: met het monument, een bloemenperk, een mooie trap, en een grasveldje. Dit was de plek waar veel mensen heen gingen om wat te lezen, te vissen of in de zon te zitten.Al snel had ik het hier wel gezien, het was net een park: het werd nauwkeurig bijgehouden en het viel dus niet bepaald onder het kopje 'wilde natuur'. Het viel me op dat aan de andere kant vrijwel niemand was. daar leek het een stuk minder goed onderhouden dan het parkje waar ik me op dat moment bevond. Ik liep terug naar de rivier die naar Lake Champlain stroomde. Over de rivier heen liep een grote, witte brug naar de andere kant. Uiteraard verdient dat ook een foto. De man op de brug die ik zag op mijn weg naar Lake champlain stond er nog steeds, precies hetzelfde: met zijn ogen dicht, gezicht in de zon, en zijn fiets tegen de leuning aan, niet eens op slot.
Ik kwam uit aan de andere kant van het meer. er was niet echt een wandelpad, des te leuker vond ik het om langs het water te lopen. Ik heb hier een aantal ontzettend mooie plaatjes kunnen schieten. Ik kwam aan bij het leefterrein van een aantal bevers. Het blijkt dat niet alleen in tekenfilms de beestjes bomen om knagen (dat wist ik wel, maar het was leuk het eens 'in het echt' te zien). Ook zag ik de enorme burcht van een stapel takken (wat nog best een stevige constructie vormde). Het was een bijzondere ervaring. Toen ik in Amerika kwam was ik al verrast door het aantal eekhoorntjes dat ik zag lopen, nooit had ik toen durven denken dat ik ook bevers in het wild zou zien.
Het licht begon al af te nemen. Ik wist niet precies waar ik was. Ik wist dat ergens in de buurt een haven moest zijn. Ik bleef dus gewoon langs de kust lopen. Al snel had ik de haven gevonden. Omdat het niet meer zeilseizoen was, was het er behoorlijk verlaten. Hier en daar klusten de mensen wat aan hun boot. Ondanks dat het er nog zeker 20 graden was (ik kon in mijn t-shirt lopen) en een mooie windkracht 4, was het voor de Amerikanen blijkbaar al te koud om nog goed te kunnen zeilen. Ik had op de dag over het hele meer dan ook maar 3 zeilboten gezien.. Niet echt veel dus, voor een meer dat zeker de afmetingen heeft van het ijsselmeer. Ook de haven was verlaten. Het restaurant (genaamd 'the naked turtle') had haar hele veranda leeg gehaald, maar een piano laten staan. Uiteraard kon ik het niet laten een stukje te spelen (eigen nummer, geschreven voor ouders, kort fragment er van).


Omdat het behoorlijk donker werd liep ik terug naar de binnenstad. Ik hoopte bij het Mc Donough monument een foto te kunnen maken van de zonsondergang. De lucht was ondertussen sterk bewolkt dus van de zonsondergang bleef weinig over.
Dat was ongeveer mijn 'nature trip'. Binnenkort zal ik een filmpje maken van de filmbeelden die ik verkregen heb tijdens mijn uitje. Mocht je de behoefte hebben al mijn foto's te bekijken van die dag (ruim honderd stuks) dan kun je terecht op mijn webalbum.